اشموئيل نبي در ساوه
يكي ديگر از پيامبران مبعوث شده از سوي خداي سبحان،كه قبر شريفش در ايران مدفون است،حضرت اشموئيل نبي است.درجاده‌اي كه به بوئين زهرامي‌رسد در نزديكي شهرساوه و در انتهاي دشتي پهناور مزار اشموئيل نبي يا سموئيل قراردارد. پيامبري كه در عهد جالوت ظهور كرد و در جنگي نابرابر او را شكست داد.مي‌گويند در اين جنگ جالوت توسط سنگي كه از سوي داود به سوي او پرتاب شده بود، كشته شد. مزار اشموئيل در عهد صفويه مورد بازسازي قرار گرفت و ايوان مزار نيز در عهد ناصر الدين شاه مرمت شد.
قوم يهود كه در زير سلطه فرعونيان ضعيف و ناتوان شده بودندبر اثر رهبري هاي خردمندانه موسي(ع)از آن وضع اسف انگيز نجات يافته و به قدرت و عظمت رسيدند.خداوند به بركت اين پيامبر ، نعمت هاي فراواني به آنها بخشيد كه از جمله آنها تابوت بود كه در سوره بقره آيه 248 از آن سخن به ميان آورده است .
تابوت در لغت به معني صندوقي است كه از چوب مي سازند و اينكه مي بينيم به صندوقِ نقل و انتقال جنازه ها ، تابوت مي گويند به همين مناسبت است. اما بايد توجه داشت كه معني اصلي تابوت اختصاص به مردگان ندارد بلكه هرگونه صندوق چوبي را شامل مي شود . درباره اينكه تابوت بني اسرائيل و به عبارت ديگر« صندوق عهد» چه بوده و چه كسي او را ساخته است و محتويات آن را چه چيز تشكيل مي داد ، در روايات و تفاسير ما سخن بسيار است . اما از گفتار اهل بيت و مفسران برمي آيد كه تابوت همان صندوقي بود كه مادر موسي(ع)او را در آن گذاشت و به دريا افكند و هنگامي كه بوسيله مأموران فرعون از آب گرفته شد و موسي (ع) را از آن بيرون آوردند، همچنان در دستگاه فرعون نگهداري مي شد و سپس به دست بني اسرائيل افتاد و چون داراي خاطره شيرين نجات موسي(ع)بود در نزد بني اسرائيل بسيار احترام داشت و به آن تبرك مي جستند. موسي (ع)در واپسين روزهاي عمر،الواح(تورات)مقدس را كه احكام خدا بر آن نوشته بود به ضميمه زره خود و يادگارهاي ديگري در آن نهاد و به وصي خود« يوشع بن نون » سپرد و به اين ترتيب اهميت اين صندوق در نظر بني اسرائيل بيشتر شد . لذا در جنگهايي كه ميان آنان و دشمنان واقع مي شد آنرا با خود مي بردند و اثر رواني و معنوي خاصي در آنها مي گذارده ، به خاطر محتويات آن ، جمعيت بني اسرائيل را آرامش مي بخشيد .
گفتيم كه قوم يهود با حمل اين صندوق در جلوي لشكر يك نوع اطمينان خاطر و توانايي روحي پيدا مي كردند و اين قدرت و عظمت تا مدتي بعد از رحلت موسي(ع) ادامه داشت ولي همين پيروزي ها و نعمت ها كم كم باعث غرور آنها شد و تن به قانون شكني دادند.سرانجام به دست فلسطينيان شكست خورده وقدرت و نفوذ خويش را همراه صندوق عهد(تابوت) از دست دادند.به دنبال آن چنان دچار پراكندگي شدندكه در برابركوچكترين دشمنان،قدرت دفاع نداشتند تا جايي كه دشمنان ، گروه كثيري از آنها را از سرزمين خود بيرون راندند و حتي فرزندان آنان را به اسارت گرفتند. اين وضع سالها ادامه داشت تا آنكه خداوند پيامبري بنام« اشموئيل(ع)» را براي نجات و ارشاد آنها برانگيخت . آنها نيز كه از ظلم و جور دشمنان به تنگ آمده بودند و دنبال پناهگاهي مي گشتند ، گرد او اجتماع كردند .
طبرسي مي گويد : ميان مفسران اختلاف نظر وجود دارد كه منظور از پيامبر بني اسرائيل در اين مقطع زماني كيست ؟ بعضي او را اشموئيل خوانده اند كه معادل آن در زبان عربي ، اسماعيل است و اشموئيل در قاموس تورات ، به معناي مستجاب الدعوه است . ولي بطور صريح در قرآن سوره كهف آيه 246 نامي از او برده نشده فقط با لفظ « نبي » از او ياد شده است . اما طبق روايات متعدد و گفتار مفسرين آن نبيِّ بني اسرائيل ، اشموئيل نام داشته است .
اشموئيل (ع) به بازسازي بني اسرائيل براي خودسازي و جهاد با دشمنان پرداخت . بني اسرائيل كه از ناحيه گزند دشمنان و اذيت و آزار آنان به ستوه آمده بودند از وي خواستند كه فرماندهي شجاع و كارآمدي براي آنها انتخاب كند تا همگي تحت فرمان او با دشمن بجنگند.اشموئيل (ع) كه به روحيات و سست همتي آنان بخوبي آشنا بود به آنها فرمود:بيم آن دارم كه چون فرمان جهاد در رسد ، از دستور و پيروي چنين فرماندهي سرپيچي كنيد و از نبرد با دشمن،شانه خالي كنيد.ولي آنها قول دادندكه با انتخاب چنان فرماندهي،با اطاعت قوي از او،با دشمن جنگ خواهند كرد . اشموئيل (ع) از درگاه خداوند درخواست چنين فرماندهي با كفايت نمود ، خداوند به او وحي كرد:طالوت (ع) را نزد تو مي فرستيم ، فرماندهي و پرچم سپاه را به دست او بسپار .طالوت نام فرماندهي است كه بر بني اسرائيل از طرف خدا بواسطه اشموئيل (ع) تعيين گرديد، نامش در آيات قرآن دو بار آمده است . وي از اولاد بنيامين بن يعقوب(ع) بود.